Tamara Mohamed (20) ging op kamers in Amsterdam en bouwde een actief studentenleven op. Toen de coronacrisis kwam, verhuisde zij terug naar haar ouders. Ze was bang om haar baan in de horeca te verliezen.
Wat is er afgelopen coronajaar voor jou allemaal veranderd?
“Ik ben in september 2019 voorzitter geworden van de studievereniging, toen ben ik op kamers gegaan in Amsterdam. Ik dacht, dit is mijn kans, nu ga ik het wilde studenten leven hebben. Toen kwam corona. Ik werkte in de horeca, mijn contract liep bijna af en ik was bang dat ik geen werk meer zou hebben. Ik wilde niet volledig lenen bij DUO, dus besloot ik in maart 2020 om terug te gaan naar mijn ouders. Voorheen had ik wekelijkse borrels, activiteiten en feestjes van de studievereniging. Nu werk ik zoveel mogelijk thuis en heb ik ongeveer nog maar één afspraak in de week. Het voelt een beetje alsof mijn studententijd mij is afgenomen, niemand heeft dit voor ogen als je gaat studeren.”
Wat deed de eerste lockdown met je?
“Uiteindelijk vond ik het best lastig. Ineens moest ik veel tijd alleen doorbrengen, maar ik wist niet zo goed hoe ik mezelf zonder mensen om mij heen kon vermaken. Op een gegeven moment werd het toch wel heel snel echt eenzaam. Ik zit ineens in een hele andere wereld, dan wat ik mij voor ogen had.
Aan het begin was het best lacherig. Je wist niet hoe lang het zou duren en wat voor een effect het zou hebben. Toen de eerste lockdown werd aangekondigd besefte ik mij wel dat het niet meer de verkoudheid is waar we grapjes over aan het maken waren. Toen ze de horeca dicht gingen doen, kwam mijn baan in gevaar en heb ik meteen mijn kamer op gezegd. Ik maakte mij zorgen hoe ik alles zou moeten gaan betalen. Ik had het net kunnen redden met maximaal lenen, maar dat wilde ik voorkomen.”
Zal je met de kennis van nu deze keuze zelf maken in een wereld waarin geen corona was geweest?
“Nee zeker niet. Ik denk dat ik uiteindelijk wel was verhuisd, maar binnen Amsterdam. Ik ben wel echt tot rust gekomen. Op een gegeven moment had ik zelf wel de keuze moeten maken om iets neer te moeten leggen. Ik denk dat als ik op hetzelfde tempo was doorgegaan dan had ik uiteindelijk overspannen thuis gezeten. Hoe leuk het ook is, zeven dagen per week altijd maar bezig zijn is niet heel goed voor je.”
"Je leert jezelf op een andere manier kennen, want je kan niet meer de standaard dingen doen die je altijd doet."
In hoeverre heeft de situatie jou als persoon veranderd?
“Je leert jezelf op een andere manier kennen, want je kan niet meer de standaard dingen doen die je altijd doet. Ik kan mezelf veel beter vermaken, dan een jaar geleden. Als ik voorheen een dag niks deed voelde het echt alsof ik iets niet goed deed. Nu kan ik mij er veel beter bij neerleggen als ik een aantal dagen niet zoveel doe. Ik heb er steeds veel meer vrede mee dat je niet altijd bezig hoeft te zijn of bij ieder feestje aanwezig moet zijn. Al mis ik de feestjes wel.”
Hoe kijk je nu naar de toekomst?
“Ik hoop dat ik de rust kan behouden, maar als alles weer opengaat wil ik eerst wat dingen inhalen en weer met mensen afspreken. Het gewone dagelijkse contact met mensen mis ik ook, dus ik hoop dat dat snel weer terugkomt. Ik moet nog een jaar bestuurskunde en wil hierna nog een master doen. Ik heb het gevoel dat je master toch een serieuzere studie dan je bachelor is. Ik heb het idee dat in het komende jaar nog niet veel meer beter wordt voor studenten, dus ik ga er vanuit dat ik niet snel meer het studenten leven terugkrijg zoals het voor mij was.”
In Nederland zijn er weer meer versoepelingen aangekondigd, hoe kijk je nu naar je nieuwe situatie?
"Ik voel me hoopvol nu er meer versoepelingen zijn en we weer terug kunnen naar het oude normaal. Aan de andere kant wil ik niet te hoopvol zijn en vervolgens weer teleurgesteld worden. Ik heb naar een baan gezocht in Amersfoort in plaats van in Amsterdam. Ik denk niet denk dat het tijdens mijn studie nog nuttig is om weer op kamers te gaan."