Isabel Aardema (20) zwom aan de top van Nederland. Ze werd op haar twaalfde Nederlands kampioen, haar hele leven draaide om het zwemmen. Door de lockdown werd zij gedwongen te stoppen.
Wat is er afgelopen coronajaar voor jou allemaal veranderd?
“Voor de coronaperiode was ik topsportster. Ik zwom acht, negen keer in de week en ik deed heel veel aan krachttraining. Ik feestte niet, ik dronk niet, alles stond helemaal in het teken van sport. Zelfs school was aangepast op mijn sportschema. Toen corona kwam viel het sporten weg, nu ben ik ook geen topsportster meer. Mijn studie plannen zijn gewijzigd, mijn vrienden kringen zijn gewijzigd en ben ik iets meer in het leven van feesten en roken gerold. Ik heb een aantal vriendinnen die bij andere zwemvereniging zitten, daar heb ik nog steeds net zo veel contact mee als eerst. Met de mensen waarmee ik elke dag zwom is mijn contact wel heel erg veranderd. De meeste spreek ik helaas niet zo veel meer als eerst. Ik ben ook verhuisd omdat ik weg wilde uit de plaats waar ik zat voor het zwemmen en ik ben ander werk gaan doen.”
Wat deed de eerste lockdown met je?
“Vlak voor de training waren we een beetje aan het geinen dat we het wel fijn zouden vinden als de wedstrijd van dat weekend niet door zou gaan. We hadden een hele zware trainingsweek gehad. Toen ik uiteindelijk die avond hoorde dat het zwemmen stil kwam te liggen vond ik dat wel heel vervelend en stortte voor mij alles een beetje in. Ik woonde in Barneveld en ik woonde daar alleen vanwege het zwemmen, het is niet echt ‘The place to be’. Behalve het zwemmen had ik in Barneveld nog niet heel veel opgebouwd. Diezelfde avond ben ik nog naar mijn ouders gegaan, omdat ik best overstuur was. Op een gegeven moment kon ik wel van de rust genieten. Ik vond het natuurlijk ook vervelend, want ik kon niet doen waar ik zo lang voor gewerkt had. Ik zwom al vanaf mijn zesde. Op mijn twaalfde werd ik Nederlands kampioen en ik zwom nu nog steeds aan de top van Nederland.
In juni kon ik weer deels trainen. In de tussen tijd heb ik wel nog een beetje aan openwater zwemmen gedaan, toch moest ik echt alles opnieuw opbouwen. Dat was een heftige stap. In oktober ging het allemaal weer dicht. Het is lastiger om je motivatie weer te vinden als je voor een langere tijd stil hebt gezeten. Ik heb een periode kunnen beleven hoe het was om niet vijf keer in de week om zes uur ’s ochtends in een zwembad te liggen. Toen het zwemmen in oktober weer stil kwam te liggen besefte ik dat ik het niet ging redden als ik daarna weer alles opnieuw zou moeten opbouwen. De moeite die het kostte stond niet gelijk aan en wat ik eruit haalde.”
"Ik heb mijn hele leven er aan gewijd en ik heb er niet zelf voor gekozen dat het afgelopen is. "
In hoeverre heeft de situatie jou als persoon veranderd?
“Uiteindelijk heeft de verandering mij meer vrijheid gegeven. Ik heb zolang gezwommen en het was nooit in mij opgekomen om te stoppen. Als je iets 24/7 doet is het een deel geworden van wie je bent. Nu werd de keuze voor mij gemaakt en kwam ik er achter dat ik een heleboel vrije tijd overhoud. Als ik een keer alcohol wil drinken, ongezond wil eten of laat wil slapen kan dat. Het draait niet allemaal meer om het zwemmen. Ik heb mijn discipline en mijn motivatie van het zwemmen omgezet in andere dingen in mijn leven. Ik pas dit nu toe op mijn werk en studie. Ik wilde voor een langere periode al graag geneeskunde studeren, maar ik wilde eerst alles uit het zwemmen halen. Ik wilde graag gaan werken in de zorg, dus ben ik nu begonnen met een baan bij een woonzorg centrum voor ouderen in Amersfoort.”
Zal je met de kennis van nu deze keuze zelf maken in een wereld waarin geen corona was geweest?
“Dan was ik zeker nog niet gestopt. Ik ben net twintig geworden. Toen voor mij alles stopte was ik achttien. Er zat nog zoveel meer potentie in en dat heb ik er nooit volledig uit kunnen halen. Ik heb mijn hele leven er aan gewijd en ik heb er niet zelf voor gekozen dat het afgelopen is. Daar baal ik nog steeds van. Ik haalde ook echt plezier uit het contact met de mensen die ik bij het zwemmen heb ontmoet. Ik vond het ook fijn om elke dag een bepaald ritme te hebben. Ik denk dat ik tot mijn twintigste zeker nog wel door was gegaan. Het ergste vind ik nog steeds dat ik mijn laatste kampioenschap heb gezwommen, zonder dat ik wist dat het mijn laatste kampioenschap was.”
Hoe kijk je nu naar de toekomst?
“Ik heb mijn hele leven veilig gespeeld met het zwemmen. Ik heb nooit echt de vrijheid gevoeld omdat ik altijd gefocust was op het zwemmen. Ik ben nu mijn eerste studie aan het afronden. Volgend jaar ga ik er een jaar tussen uit en wacht ik eerst nog even met verder studeren. Ik wil mezelf in het diepe gooien en kijken wat ik nou echt wil, in plaats van maar door te gaan met wat ik gewend ben.”
In Nederland zijn er weer meer versoepelingen aangekondigd, hoe kijk je nu naar je nieuwe situatie?
"De versoepelingen zorgen bij mij niet voor superveel veranderden. Ik heb een gesprek gehad met mijn trainer. Daaruit heb ik het besluit genomen om definitief het zwemmen niet meer op te pakken. Ik focus me nu op mijn vrijetijd. Ik ben al vakanties en festivals aan het plannen met mijn vriendinnen en vriend. Ik sport nog elke dag, dat is iets wat je er niet meer uit krijgt. Ik doe nu heel veel aan krachttraining. De versoepelingen hebben mijn toekomstplannen, niet veel veranderd. Ik ga aankomend jaar vrijwilligerswerk doen in Afrika en wellicht neem ik er een tweede baan bij om mezelf lekker bezig te houden. Ik blijf vooral doen waar ik zin in heb."